کارگاه نبرد پادشاهان با شرکت کنندگانی از تمام ایران

هیچوقت از بازی کردن خوشم نیومده. راستش تا همین ۱۰ سال قبل هم تقریبا هیچوقت کسی منو برای بازی دعوت نمی کرد. همین حالا هم اگه یار نداشته باشن بهم میگن که جوابش همیشه نه هست. هیچوقت توی بازی دیگران خوشحال نبودم.
بازی فوتبالم خوب نیست، اما به عنوان مربی جام گرفتم.
بازی تئاترو توی کانون یاد گرفتم، بازیگر خوبی نشدم اما بارها جایزه کارگردانی تئاتر گرفتم.
بازی کامپیوتری نمی کنم اما از چندین بازی موبایلی حمایت کردم. 
خلاصه که رفتار عجیبیه. گیمیفیکیشن بازی محض نیست. در واقع استفاده از بازی برای انتقال یه مفهومه.
نبرد پادشاهان تمام تلاش متعهدانه من و رفقام برای انتقال دانش های عمیق و بی نهایت به آدماییه که می خوان توی این روزگارِ شوخی، جدی بازی کنن.
وسط بازی، بین ۳۰ تا آدم که خیلی جدی داشتن پوست همو می کندن و روی اعصاب منم موتور سواری می کردن، سرمو گرفتم بالا و دیدم داریم درباره موضوعهایی خیلی عمیق یاد می گیریم که سر هیچ کلاسی نمیشد به این سرعت یاد گرفت.
این یه تلاش درسته، یه تلاش جدی برای نسل بعدی یادگیری. خیلی نوآوری، خیلی فناوری، خیلی دانش با خیلی عشق به آدم های دنیا، سرِ هم شدن تا با صدای بلند بشه فریاد زد حمله از A3 به D2.
ما جیغ میزنیم برای پیروزی، نعره می کشیم برای شکست و توی دلمان قند آب می کنند برای چیزی که یاد گرفتیم.
ارادتمند
محمد آکوچکیان